با هم به استقبال ۱۶ آذر برویم!

ما امضا کنندگان بیانیه زیر متحدا به استقبال ۱۶ اذر می رویم. ما نمیخواهیم ۱۶ آذر را در پراکندگی و تفرقه و جدا از هم برگزار کنیم. ۱۶ آذر باید به یک روز اعتراض همگانی علیه وضعیت ضد انسانی موجود تبدیل شود. ۱۶ آذر روز "نه" به وضع موجود، روز برافراشتن پرچم زندگی و انسانیت و رفع تبعیض است.ما از تمامی دانشجویان فعال و آزادیخواه مراکز مختلف دانشگاهی کشور، از تمامی اساتید مدافع حقوق انسانی و سکولار، از فعالین کارگری، از پیشروان آزادی زنان و از تمامی مردم شریف می خواهیم در ۱۶ آذر امسال در کنار ما باشند. امسال ۱۶ آذر باید در تمامی مراکز علمی برگزار شود. گسترده و همگانی. ۱۶ آذر فقط روز دانشجو نیست. روز اعتراض و بیان خواستهای همه است. در ۱۶ آذر در کنار ما باشید. همراه ما اعلام کنید که یک زندگی شاد و انسانی و برابر و مرفه میخواهید. ما شایسته یک زندگی انسانی هستیم .دانشجویان مبارز، مردم شریف و ازادیخواه ما این بیانیه را امضا کردیم و از همه شما محافل و شبکه های فعال دانشجویی و کارگری و مدافع حقوق زنان میخواهیم این بیانیه را امضا کنید و به پرچم اعتراض خود در ۱۶ آذر تبدیل کنید.

بیانیه ۱۶ آذر ۱۳۸۵
ما دانشجویان خواهان جامعه ای آزاد و برابر و مرفه برای همگان هستیم!

این پرچم آینده است. پرچم زندگی است. پرچم انسانیت است.

۱۶ آذر روز ماست٬ روز اعتراض است. روز همبستگی و آزادیخواهی است. روز برابری طلبی است. روز اعلام كیفر خواست ما علیه شرایط فلاكتبار و درد آور كنونی است. روز اعلام مطالبات ما برای یك زندگی انسانی است. ۱۶ آذر روز اعلام سراسری نخواستن و نپذیرفتن است.
امسال در شرایطی به ۱۶ اذر نزدیك میشویم كه دولت احمدی نژاد در راس نظام حاكم تهاجم گسترده ای را علیه دانشجو٬ كارگر و زنان در جامعه سازمان داده است. اعدامها گسترش یافته است. بسیاری از عزیزان ما در خطر اعدام قرار دارند. بسیاری از هم دوره ای های ما را اخراج كرده اند. تعدادی بسیاری را دستگیر كرده اند. اكبر محمدی و فیض مهدوی در زندانها كشته شده اند. احمد باطبی دو باره زندانی شده است. حتی برخی از روزنامه های ”خودیها“ را هم توقیف كرده اند. از طرف دیگر خطر جنگ بر بالای سر جامعه قرار داده شده است. چشم انداز حمله نظامی و بمباران یك خطر جدی و دهشتناكی است كه جامعه ما را تهدید میكند. ناوگانهای آمریكایی در منطقه خلیج فارس مانور میدهند. در سوی دیگرنظام حاكم به استقبال این شرایط میرود و در حال شعله ور كردن كانونهای بحرانی در منطقه است. از قرار جنگ و ویرانی مردم ”بركت“ است!؟
در چنین شرایط دهشتناك داخلی و خارجی ما دانشجویان اعلام میكنیم كه جامعه گوشت دم توپ نیست كه قربانی جنگ و حمله نظامی و عملیات تروریستی شود. جنگ جامعه را دهها سال به عقب میراند. ما از جنگ و ترور و بمب اتم و سلاحهای كشتار دسته جمعی در دست هر كسی بیزاریم. ما جهانی میخواهیم خالی از سلاحهای كشتار دسته جمعی.
ما نمیخواهیم در جامعه ای زندگی كنیم كه آزادی سركوب میشود. مطبوعات توقیف میشوند. تشكل و تحزب جرم قضایی تعریف میشود. و افراد بخاطر متشكل بودن و عقیده داشتن و انتشار عقایدشان زندانی و شكنجه میشوند. ما از اعدام بیزاریم. اعدام قتل عمد دولتی است. ما از شكنجه و سنگسار متنفریم. ما اعلام میكنیم كه آزادی بی قید و شرط بیان و عقیده٬ آزادی مطبوعات٬ آزادی تجمع٬ تشكل و تحزب حق انكار ناپذیر افراد جامعه است. احدی نباید بخاطر عقیده و ابراز بیان و فعالیت سیاسی دستگیر و زندانی شود. همه زندانیان سیاسی فورا و بدون قید و شرط باید آزاد شوند.
ما از اینكه زنان و مردان در جامعه از هم جدا نگهداشته میشوند٬ منزجریم. آپارتاید جنسی به همان اندازه آپارتاید نژادی زشت و كریه است. ما اعلام میكنیم كه زن بودن جرم نیست. زن و مرد باید بدون قید و شرط برابر و ازاد باشند. ما خواهان آزادی پوشش و آزادی زن هستیم.
ما از هر گونه تبعیض و ستم بر مبنای جنسیت و ملیت و مذهب و تابعیت بیزاریم. برابری انسانها مرز و جنسیت و قومیت و مذهب نمیشناسد. ما از اینکه مهاجرین و کارگران افغانستانی ساکن ایران اینگونه مورد حمله و تهاجم قرار گرفته اند، بیزاریم. ما سیاست پاکسازی قومی دولت را محکوم میکنیم. کارگران افغانستانی مسبب بیکاری میلیونی در ایران نیستند. بیکاری محصول نظام اقتصادی سرمایه داری حاکم بر جامعه است. هر گونه ستم و تبعیض علیه این انسانهای زحمتکش باید فورا متوقف شود. ما از اینكه اكثریت عظیم مردم روز به روز فقیر تر و محروم تر میشوند٬ بیزاریم. ایران كشوری غنی و ثروتمند است. اما فقر و فلاكت همه جامعه را در چنگال خود به اسارت گرفته است. حقوق كارگران و كارمندان و معلمان و پرستاران ناچیزند. حتی كفاف یك زندگی بخور و نمیر را هم نمیدهند. حتی همین دستمزدهای ناچیز را بعضا ماهها پرداخت نمیكنند. بیكاری٬ اعتیاد٬ تن فروشی و فحشا بیداد میكند. كار كودكان معصوم ابعاد گسترده و فاجعه آمیزی بخود گرفته است. این چه جامعه است؟ كلیه فروشی به یك شیوه تامین نیازهای زندگی تبدیل شده است. ما زندگی زیر خط فقر و در شرایط فلاكتبار كنونی را نمیپذیریم. ما بیكاری و تن فروشی و اعتیاد و بی خانمانی را تحمل نمیكنیم. این شرایط غیر انسانی باید دگرگون شود.
ما دانشجویان اعلام میكنیم كه هر فردی باید از ضروریات زندگی متعارف٬ مسكن٬ و بهداشت آموزش مناسب در جامعه برخوردار باشد. هر فردی باید حق فراغت و تفریح و آسایش داشته باشد. همگان باید از سلامتی و بهداشت و حق درمان برخوردار باشند. استفاده از امكانات آموزشی حق همگان است. ما خواهان یك زندگی انسانی برای همگان هستیم. ما از نظامی كه هدف فعالیت اقتصادیش تولید سود برای اقلیت صاحب سرمایه است٬ بیزاریم. فعالیت اقتصادی باید در خدمت رفع نیازمندیهای گسترده و متنوع مردم باشد.

مردم آزادیخواه: به ما بپیوندید!
ما دانشجویان خواهان جامعه ای هستیم كه همگان در آن آزاد و برابر باشند. مرفه باشند. شاد و سلامت باشند. خنده و شادی بر چهره شان موج بزند. اٽری از ستم و تبعیض نباشد.ما همه شما مردمی را كه از چنین شرایطی خسته و بیزارند فرا میخوانیم كه در كنار ما باشید. به ما بپیوندید. پرچم ما پرچم آزادی و برابری و رفاه و رفع تبعیض و ستم است. پرچم ضدیت با جنگ و ترور و سركوب و اعدام است. پرچم انسانیت است. این پرچم آینده است. پرچم زندگی است.

جمعی از دانشجویان فردوسی مشهد
جمعی از دانشگاه تربیت معلم سبزوار
جمعی از دانشگاه آزاد زنجان
جمعی از دانشگاه آزاد سنندج
جمعی از دانشگاه علامه طبا طبای
جمعی از دانشگاه امیر کبیر تهران
جمعی از دانشگاه ازاد شیراز
جمعی از دانشگاه علوم سیاسی اصفهان
جمعی از دانشگاه هنر اصفهان
جمعی از دانشگاه کردستان
جمعی از دانشگاه علوم پزشکی سنندج
جمعی از دانشجویان دانشگاه سهند تبریز
جمعی از دانشجویان دانشگاه ازاد ماکو
جمعی از دانشجویان تعلیقی و اخراجی در کشور
جمعی از دانشجویان یزد
جمعی از دانشجویان کرمانشاه
جمعی از دانشجویان علم و صنعت بهشهر
جمعی از دانشگاه رازی کرمانشاه
جمعی از دانشجویان علم و صنعت اراک

به نقل از وبلاگ 16 آذر 85